۱۳۹۸ خرداد ۲۵, شنبه

تفاهمنامه همكاري با جامعه مهندسان مشاور ايران


جامعه مهندسان شهرساز - تفاهمنامه همكاري با جامعه مهندسان مشاور ايران #جامعه_مهندسان_شهرساز #جامعه_مهندسان_مشاورايران #تفاهمنامه_همكاري #شهرسازي #برنامه_ريزي_شهري #طراحي_شهري #urbanplanning #urbandesign
به اشتراک بگذارید                      

۱۳۹۸ خرداد ۸, چهارشنبه

مراسم افطاری روز سه شنبه ٣١ ارديبهشت ٩٨


جامعه مهندسان شهرساز - سخنرانی مهندس سعیدنیا در مراسم افطاري روز سه شنبه ٣١ ارديبهشت ٩٨ با حضور جمعي از متخصصان شهرسازي ، اعضاي هيات مديره جامعه مهندسان شهرساز و شوراياريها
به اشتراک بگذارید                      

۱۳۹۸ اردیبهشت ۳۱, سه‌شنبه

پهنه امن خانگی

پهنه خانگی محدوده اي شامل خیابان یا گروهی از خیابانهایی است که اساساً براي جذب عابران پیاده و دوچرخه سواران طراحی شده است و عابران پیاده و دوچرخه سواران به دیگر وسائل نقلیه موتوري ترجیح داده شده-اند. در واقع پهنه خانگی، محدوده اي است که براي استفاده جمعی و عمومی ساماندهی می شود. قاعدتاً، در این نگرش، نه پیاده و نه وسائل حمل و نقل نسبت به هم برتري ندارند. اما راه به گونه اي طراحی و ساخته می شود که مطلوبیت بیشتري را براي پیاده-روي به وجود آورد. براي مثال آرام بودن ترافیک، وجود نیمکتها و وجود وسائل بازي، باعث به وجود آمدن چنین مطلوبیتی در یک مسیر می گردند
به اشتراک بگذارید                      

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۰, جمعه

مجله شهرساز

شادروان دکتر منوچهر مزینی در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویانش در خصوص علت یکجانشینی انسانها و تغییر الگوی زیست آنها از بیابانگردی به یکجانشینی، اشاره به این دوبیتی معروف کرد:

“بیا سوته دلان گردهم آئیم
سخنها واکریم غم وانمائیم
ترازو آوریم غمها بسنجیم
هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم”
منظور ایشان این بود که انسانها نیاز به تجمع و گردهمایی دارند و کلاً تجمع در صورتیکه هدفمند، نظام مند و توأم با مشارکت و همکاری باشد موجب آن می شود که انسانها بهتر و سریع تر به اهداف خود دست یابند و حتی مقاصدی را به دست آورند که در صورت نبود ارتباط و گردهمایی تصور تصاحبش را نیز نمی کردند.
چنین بود که در سال ۱۳۷۶ همزمان با بهار اصلاحات، جامعه مهندسان شهرساز ایران به همت گروهی از پیشکسوتان شهرسازی ایران و باهمراهی جوان ترها تأسیس شد و بعد از انجام انتخابات هیأت مدیره در تاریخ ۸۶/۵/۱۸ در بیست و دوم این ماه فعالیت های خود را آغاز نمود.
اولین جلسه با حضور دکتر منوچهر مزینی، دکتر اسماعیل شیعه،مهندس احمد سعیدنیا، دکترحمید ماجدی، مهندس جواد، مهندس کلالی، مهندس قمشه و خانم مهندس حناچی تشکیل گردید.
آقایان مهندس محمد شیخی، مهندس حسن احمدی، مهندس مجتبی طالقانی و دکتر حسنعلی لقائی از دیگر منتخبین هیأت مدیره بودند که درآن جلسه حضور نداشتند.
از آن به بعد هر دوشنبه اعضاء جامعه در موعد مقرر گرد هم می آمدند و با شور و اشتیاق فراوان در جلساتی که بین ۳ تا ۴ ساعت طول می کشید به بحث و بررسی مباحثی می پرداختند که در چارچوب اهداف کلی جامعه یعنی شناسایی، حفظ، گسترش و اعتلاء تخصص شهرسازی، تضمین حقوق متخصصین شهرسازی، تبیین و تحکیم جایگاه شهرسازی در توسعه و آبادانی کشورمی گنجید. وقتی برگهای اولین دفتر صورتجلسه جامعه را ورق می زنیم در هر صفحه با چندین تصمیم و مصوبه مواجه می شویم که هرکدام گره گشای یکی از مشکلات جامعه ی حرفه ای بود. اولین دوره هیأت مدیره تا تاریخ ۷۸/۲/۲۲، ۱۲۳ جلسه برگزار نمود یعنی تقریباً ماهی ۴جلسه، در این مدت افراد دیگری نیز به هیأت مدیره اضافه شدند . زنده یاد دکتر مجتهدزاده و مهندس تقوی ازجمله این افراد بودند. کمیسیونهای ۴گانه جامعه نیز فعال شده بود و بسیاری از متخصصین علاقه مند داوطلبانه در آن به فعالیت می پرداختند، خبرنامه جامعه به شماره ۱۰ رسید و ویراستار آن کسی نبود جز استاد سخن و قلم زنده یاد پرفسور مزینی .دکتر ماجدی، مهندس سعیدنیا به رغم گرفتاریهای شغلی و پژوهشی و … به طور مرتب در جلسه شرکت می کردند و مهندس شیخی، مهندس احمدی،مهندس کلاری، مهندس حناچی وسایر اعضای هیأت مدیره با پشتکار در پی عملی شدن مصوبات جامعه بودند.
علاقه مندان بسیاری نیز با اهدای کتاب، مجله و … سعی می کردند دین خود را به لحاظ تجهیز منابع علمی به جامعه ادا کنند. در همین دوره بود که پیگیری تثبیت جایگاه شهرسازی در نظام مهندسی و تعریف وظایف شخص برای ایشان مورد پیگیری قرار گرفت.
در اردیبهشت ۱۳۸۰ دومین هیأت مدیره جامعه مهندسان شهرساز شروع به کار نمود، در این هیأت مدیره چهره های تازه ای نظیر دکتر حسن معصومی اشکوری، مهندس ناصر مشهدی زاده، مهندس رحیمی فرزام به جمع هیأت مدیره پیوستند.
در بهمن ۱۳۸۱ جامعه یکی از پشتیبانان و اعضای فعال خود را از دست داد. دکتر منوچهر مزینی درگذشت در حالیکه همکاران او هیچگاه تلاش های مجدانه وی را برای شکل گیری و تقویت و توسعه ی جامعه فراموش نکردند و هرسال به بهانه درگذشت او چون سوته دلان گردهم می آمدند، اعضای جامعه با اتکا به شور وشوق و هیجان اولیه ای که پیشکسوتانی چون مزینی در آن سهیم بودند به راه خود ادامه دادند و در زمستان ۱۳۸۲موفق به انتشار اولین شماره فصلنامه شهرساز شدند، درهیأت تحریریه این مجله به غیر از اسامی که در قبل آمد اسامی نظیر دکتر جهانشاه پاکزاد، دکتر مصطفی بهزادفر، دکتر رضا احمدیان و دکتر حمیده امکچی  به چشم می خورد.
سردبیر این نشریه مهندس احمد سعیدنیاو مدیر مسئول آن دکتر حمید ماجدی بود. در اولین شماره سردبیر بحث خود را به زبان مردمی شهرساز اختصاص داد و دولت، مردم و شهرسازان را ۳ ضلع مثلثی دانست که ارتباط و تعامل آنها می تواند شهری خوب را بیافریند. وی در تبیین نحوه ی رسیدن به زبان مشترک در شهرسازی چنین نوشت: « برای تحقق مشارکت مردمی در امر شهرسازی، به علت نبود نهادها و از آن مهم تر فقدان سنت های دموکراتیک مسیرسختی در پیش است. تصور یک شرایط ایده آل و سپردن یکباره کار تصمیم گری به مردم به ناکجاآباد راه می برد. مسیر آن از فرایندی می گذرد که در آن باید بین دولت، مردم و شهرسازان زبان مشترک به وجود آید. در این فرایند وظیفه شهرسازان است که به زبان مشترک دست یابند. مردم- شهرساز را تسهیل کنند.
اکنون وظیفه جامعه مهندسان شهرساز است که به عنوان نهاد میانی به مردم نزدیک شوند و با استخدام زبانی مشترک رابطه بین مردم، دولت و شهرسازان را تنظیم و از حقوق و ارزش های مردمی حمایت کنند.»
در همین شماره شاهد بیانیه ی جامعه مهندسان شهرساز در مورد فاجعه زلزله بم هستیم در این خصوص اعضای جامعه سوال ذیل را مطرح نمودند: در اثر این زلزله تقریباً تمامی ساختمانهای شهر بم فرو ریخت و این امر متأسفانه شامل ساختمانهای اداری و دولتی حتی آتش نشانی و بیمارستان شهر نیز می شود، ساختمانهایی که انتظار می رود در هیچ سانحه ای دچار آسیب نشوند تا بتوانند جریان امداد و نجات را سامان دهند.
در این خصوص سؤالات چندی مطرح است؟
مسئولیت فرو ریختن این ساختمانها به عهده کیست؟ آیا وزارت مسکن و شهرسازی در این خصوص مسئولیتی ندارد؟ اگر دارد، چه پاسخی برای بروز چنین وضعیتی دارد؟
مگر وزارت مسکن و شهرسازی به موجب مواد ۳۴ و ۳۵ قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مسئولیت نظارت عالیه بر کلیه ساخت و سازهای شهری و رعایت مقررات ملی ساختمان را ندارد؟
سازمان نظام مهندسی ساختمان چه مسئولیتی در این خصوص دارد؟ آیا وقوع چنین فاجعه ای کارایی این نهاد را زیر سؤال نمی برد؟
انتشار فصلنامه شهرساز که در هر شماره انتخاب های دقیقی از مسائل و موضوعات شهری روز کشور داشت و به آنها می پرداخت تا زمستان ۸۴، ادامه یافت که پس از آن به دلیل مشکلات مالی توقف یافت.
در سال ۱۳۸۴ با همکاری جامعه در برگزاری روز جامعه شهرساز، نقطه ی عطف دیگری در فعالیت های این جامعه به وجود آمد و از آن به بعد هرسال همایش گرامیداشت روز شهرسازی به میعادگاه اهالی حرفه شهرسازی تبدیل شد و انتخاب شهرسازان پیشکسوت در همین رویداد گنجانده شد. در سالهای اخیر بیش از ۱۰۰۰نفر از علاقه مندان در این همایش شرکت جستند تا آن را به رویدادی به یادماندنی تبدیل کردند.
در طی فعالیت جامعه دوره های آموزشی، نشست ها و همایش های داخلی و خارجی بسیاری برگزار شد و در سال ۱۳۸۹ با تشکیل واحد آموزش جامعه این فعالیت ها گسترش پیدا کرد و نزدیک به ۳۰دوره ی آموزشی برگزار گردید.
برگزاری ۳ کارگاه بین المللی در ترکیه و امارات متحده عربی از فعالیت های برجسته جامعه در سال ۱۳۸۹و ۱۳۹۰ به شمار می آید در پی فعالیت های گسترده آموزشی و علمی جامعه، سازمانهای مختلف نیز پتانسیل جامعه را مورد توجه قرار دارند و نشست های تخصصی و همایش هایی را باهمکاری جامعه برگزار نمودند.
از دیگر فعالیت های جامعه در سال های اخیر می توان به تأسیس شعبه های استانی، راه اندازی سایت جامعه، تشکیل کانون دیده بان تهران با مشارکت انجمن صنفی مهندسین معمار و شهرساز و جامعه مهندسان مشاور و برگزاری جلسات متعدد در مورد مسائل استراتژیک کلانشهر تهران، صدور بیانیه و مکاتبه در خصوص مسائل مهم شهری کشور، انتشار کتاب، انتشار سررسید سالانه تخصصی شهرسازی، برقراری ارتباطات با جامعه بین المللی برنامه ریزی شهری و منطقه ای و تشکیل کمیته جوانان اشاره نمود.
انتشار DVD دوره های آموزشی، همکاری در برگزاری مسابقه توسعه پایدار مسکونی با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات، انعقاد تفاهم نامه با انجمن جامعه شناسی و جامعه مهندسان شهرساز ایران ب رای از دیگر فعالیت های سالهای اخیر جامعه به شمار می آید.
اکنون جامعه ، در بیست و سومین سال فعالیت ،با تثبیت جایگاه قانونی خود و اخذ مجوز تمدید فعالیت از وزارت کشور، همچنان اهداف اولیه این سازمان مردم نهاد را پیگیری می نماید و امید دارد با تحقق اهداف خود آینده ای درخشانی را برای کشور عزیزمان رقم بزند.
به اشتراک بگذارید                      

۱۳۹۸ اردیبهشت ۱۶, دوشنبه

مناسب سازی محیط شهری برای نابینایان و کم بینایان


چاپ چهارم کتاب مناسب سازی محیط شهری برای نابینایان و کم بینایان، یکی از اقداماتی که در سال های آخر برای مناسب سازی معابر و در چارچوب نظری طراحی فراگیر"universal design" در دستور کار شهرداریها قرار گرفته است، مناسب سازی برای عبور نابینایان و کم بینایان است، اما شوربختانه این اقدام نیز نظیر بسیاری از اقدامات دیگر به صورت سطحی، با هزینه بسیار اما با منافع اندک انجام پذیرفته ست چرا که به صورت اصولی انجام نشده است و با اشکالات بسیاری ناشی از عدم مشارکت بهره وران اصلی یعنی نابینایان و کم بینایان صورت پذیرفت، این بود که اینجانب و آقای دکتر حمیدرضا دانش پور کتاب را با هدف نشان دادن معایب و مزایای نحوه اجرای مناسب سازی برای این دو گروه تالیف نمودیم که با استفاده از بررسی مستقیم تجربه 9 کشور خارجی و چند شهر داخلی انجام پذیرفت. خوشبختانه این کتاب مورد استقبال وسیع مخاطبین قرار گرفت و اکنون به چاپ چهارم رسیده است، اما آثار آن در سطح ملی (تصمیم گیران و آیین نامه نویسان) و سطح محلی (شهرداری ها) محدود بوده است، لذا از مخاطبان گرامی درخواست می شود این کتاب را مطالعه و اگر با محتوای آن موافقند در نشر آن اقدام فرمایند.
به اشتراک بگذارید                      

۱۳۹۸ اردیبهشت ۹, دوشنبه

اعلامیه گروه دیده بان تهران


جامعه مهندسان شهرساز - اعلامیه گروه دیدبان
جناب آقای دکترپیروز حناچی شهردار محترم شهرتهران موضوع: خطر سیلاب بزرگ در تهران باسلام واحترام همانطور که واقفید، این سال ها به علت تغییرات اقلیمی خطر سیلاب های مهیب فزونی یافته است. وقایع دلخراش لرستان،خوزستان و گرگان شاهدی گویا بر این مدعی است. دامنه اینگونه سیلاب ها در آغاز سال هزاروسیصد و نود و هشت دامن تهران را نیز گرفت، منتهی با تدبیر آن شهرداری وهمکاری سایرارگان های کشوری و لشکری،به خوبی کنترل شدوضایعه بزرگی به بار نیاورد. اگرچه این خطربطور بالقوه باقی مانده است و هرآن حتی در فصل تابستان نیزاحتمال جاری شدن سیلاب های هزارساله در تهران وجود دارد به همین دلیل درصورت وقوع چنین سیلابی،برخی از نواحی تهران بیش از هرمکان دیگری در معرض تهدید سیلاب های بزرگ هستند: _دامنه های جنوبی البرز،پایکوه ها وپیشکوهای شمال تهران. _رود دره های شادآباد،دره خرگوشی،سرخه حصار،دارآباد،جمشیدیه،گلاب دره،دربند،اسدآباد،ولنجک،درکه،بوعلی،فرحزاد،حصارک(مرادآباد)،کن،وردآور. شایان ذکر است در اغلب این نواحی ودرحریم این رود دره هاساخت وسازهای بی رویه ودربرخی مکان ها،ساخت وسازهای خلاف مقررات شهرسازی صورت گرفته است،علیرغم اقدامات شهرداری تهران در پاکسازی حریم بخش بالادرست رود دره ها،اما در بخش پایین دست،باساخت وسازهای متراکم تنگناهای شدید وبرای عبور سیلاب ها بوجود آمده است. خطرناک تر ازهمه ی اینها،ساخت وسازهایی است که در بستر برخی از رود دره ها بصورت”عدوانی”انجام پذیرفته است،بطوریکه شهرداران سابق شهرتهران نیزنتوانستند آنها را به زور پول به مکان های دیگری انتقال دهند. به عنوان نمونه ساخت وسازهای عمرانی دربستر رود دره درکه/ونک و درشمال وجنوب پل مدیریت درمنطقه دو وهمچنین ساخت وسازهای برنامه ریزی شده در بستر رود دره داراباد در منطقه یک وموارد دیگر،که دراین مختصرمجال معرفی همه ی آنها نیست. علاوه بر این تخلفات آشکارعدوانی،خودشهرداری نیز درسالهای گذشته اجازه احداث پاساژهاومجموعه عای تجاری برفراز رود دره های مهم راصادر نموده وخود اقدام به ساختن آنها کرده است. بعنوان نمونه پاساژهای میدان محسنی درخیابان میرداماد وپاساژگیشا بر روی مسیل قلقلی؟! جناب شهردار،تجربه سیلاب های امسال درنواحی غرب وشمال شرق کشورنشان داد،که سیلاب هانسبت به تخلفات شهرسازی سرسازگاری ندارند! واز رحم و مروت انسانی نیزبرخوردار نیستند! بلکه با حرکت ویرانگرخودخشک و تر را باخود خواهند برد. شمابه تمام این جنبه ها واقفید،اما توصیه می شود از خطر بزرگی که در راه است ، غافل نباشید! با تقدیم احترام، گروه دیدبان تهران.
به اشتراک بگذارید